Geçmiş zaman olur ki;
Günlerden bir gün, kız kardeşimle Bankada işimiz vardı.
Bir an önce kahvaltımızı yapalım çıkalım dedik.
O gün abimlerde bizdeydi, gideceğiniz yere biz bırakırız dediler.
Birlikte çıkıp, gideceğimiz yere geldik.
Ablamla ben araçtan indik, görüşürüz demeye kalmadı bizde geliyoruz dediler.
Abimlerle nereye gitsek illaki bir vukuat çıkıyordu. Bilirsiniz erkeklerde koruyuculuk içgüdüsü yüksektir.
Kız kardeşimle birbirimize bakarak ürktük, ya yolda laf atan falan olursa?
Normalde, önemsemeyiz ya da duyumsamazlıktan geliriz.
Abimlerle öyle mi?
Abimlerle çıktığımızda, sorun olacak diye düşündüğümüzden mi olsa gerek, normalde olmayan bütün vukuatlar bizi bulur.
Kafamız yerde, vukuat olmasın diye, neredeyse düşecek gibi, ayak parmak uçlarımıza bakarak yürüyoruz.
Allah muhafaza biriyle yüz yüze geliriz, adam bakıyor falan zanneder.
Neyse bankaya girdik. Kardeşimle ben sırada beklerken, kız kardeşimin önüne bir abim, benim arkama bir abim durdu bekliyor. Sanki sırada millet bizi kaçıracak.
Biz hala parmak uçlarımıza bakmaktan boynumuz tutuldu.
Evet, evet korktuğumuz başımıza geldi.
Öndeki abimin homurdanışlarını duyarken, arkadaki abim küfür edip, güvenliğin üstüne atladı.
Ne bakıyorsun falan derken, birileri araya girip abimleri sakinleştirdi.
Abi sakin ol yanlış anlaşılma falan vardır. Sonuçta güvenlik, belki suçlu falan görüp şüphelendi derken.
Amcanın biri, sen bilmezsin kızım, pek fenadır bunlar, çocuk size bakıyordu bende gördüm diye, hepten dolduruşa getirdi.
Neyse o günü güç bela atlattık.
Fakat bir daha abimlerle bir yere gitmedik. Son gidişimizdi.
Olay sonrasında Banka müdürü olanları kameradan izlemiş, abimlerden özür diledi.
Oysaki bizdeki Adrenalin tavan yapmış, asıl mağdur biziz, bizden ne özür dileyen var, nede kaile alan.

***

İstanbul'da, her gün metrobüsle yolculuk yaptığım için, metrobüs maceralarım hiç bitmiyor
Bu gün yine yolculuk yapıyordum.
Kadının biri, elli yaşlarında bir adam tarafından tacize uğradı. Tabi kadının oğlununsa metrobüste olduğunu bilmeyerek.
Çocuk sadece tek bir laf etti. 'İnsanları rahatsız etmeye utanmıyor musunuz?'
Çocuğun ne sabrı varmış dedim.
Allah muhafaza abimler olsaydı parça pinçik ederlerdi.
Neyse adam sesini çıkarmadı. Kalabalıktan ilerleyerek metrobüsün orta tarafına gitti. Bende ilerleyerek gözlemledim.
Başka bir kadına yaklaştı. Aynı davranışı ona da yaptı.
'Dayak cennetten çıkmış.' Her kim söylediyse ağzına sağlık dedim.
Sinirlerim tavan yaptı. Abimlere ne hacet ben varım deyip, kontrolden çıktım. Ayaklarım dert görmesin.
Şiddete karşı olan ben, abimlere kızan ben, yıllar sonra, ilk defa abimlere hak verdim.
Tacizciye, tecavüzcüye indirim yapılırken, kadınların rahat yolculuk yapma hakkı tabikide elinden alınır. Birçok hakkı alındığı gibi.

***

'Hala kadınlar özgür değil. 'Kadınlara özne olma hakkını vermeyen erkekler mi yoksa bu hakkı alamayan kadınlar mı? Kadınlıklarını kaybetmeden, erkekleşmeden var olabilecek mi birgün kadınlar.'

'Bugün Çin'de ve Hindistan'da yüzbinlerce kız bebek daha doğmadan ultrason ile ana karnında görülüp yok ediliyor. Hala cahiliye devrindeki 'kız doğma' suçu ortadan kalkmış değil.'
' Erkeklerin güç mücadelesinde kadınlar eziliyor. Cezaevlerinin önünde sıra bekleyen, şehit tabutlarının üzerinde ağlayan oluyor.' Otomobil satarken bedenini kullandıran, arka planda, silik, soyunan, tüketen, 'figüran' kadınlar.