İddiasına göre, 34 yıllık eşi 2018 yılında engelli çocuğunun bakımını reddederek evi terk etti. Eşi tarafından yalnız bırakıldığını söyleyen Uçar, yaşadığı tüm zorluklara rağmen ayakta kalmaya ve kızına bakmaya devam ediyor.
"Eşim, ‘Bu çocuğa bakamam’ deyip terk etti"
59 yaşındaki 4 çocuk annesi Arzuman Uçar, eşi tarafından 7 yıl önce terk edildiğini dile getirdi. İddiasına göre, eşi engelli kızlarının bakımını üstlenmeyi reddetti ve başka bir kadına giderek hayatlarına sırt çevirdi. Uçar, "Kendi çocuğunun bakım masraflarını üstlenmiyor, sadece bin lira nafaka veriyor. Neye yetecek?" diyerek yaşadığı ekonomik zorluklara dikkat çekti.
"Bütün gün onunlayım, 24 saatim evde geçiyor"
Kızı Sevgi’nin doğuştan engelli olduğunu ve ciddi sağlık sorunları yaşadığını söyleyen Uçar, bakım sürecini şu sözlerle anlattı:
“Çocuğum 33 yaşında, doğumda kafasındaki bıngıldak kemiği erken kapanmış. Orada sıvı birikmiş. Erzurum’da ameliyat ettirdik ama doktorlar ‘Bu çocuğun vücudu gelişmez’ dedi. Oturamıyor, göremiyor ama duyabiliyor ve tepkiler verebiliyor. Sadece sıvı gıdalarla besleniyor. Sabah kalktığımda ilk işim onunla ilgilenmek. Altını değiştiririm, çorbasını yediririm, giydiririm. 2-3 günde bir banyosunu yaptırırım. Gerisi zaten ev işleri. 24 saatim evde geçiyor.”
"Kendi ihtiyaçları için harcıyordu ama bize bakmıyordu"
Arzuman Uçar, eşinin maddi sorumluluklardan kaçtığını ve sadece kendi keyfine göre yaşadığını ifade etti:
“Eşim evin kirasını ödemezdi, doğal gazı ben yatırırdım. Çocuğumun maaşıyla idare ediyorduk. Kendisine 800-900 liralık ayakkabılar alır, ‘Giyimime karışmayın’ derdi. Ama bir gün olsun çocuğa bir şey lazım mı diye sormadı. Sonra da ‘Ben bu çocuğa bakamam’ diyerek çekip gitti.”
"Allah hiçbir şeyi sebepsiz yaratmaz"
Tüm zorluklara rağmen sabrını ve inancını kaybetmeyen Arzuman Uçar, kızına duyduğu sevgiyi şu sözlerle dile getirdi:
“Yine de Rabbime şükürler olsun ki böyle bir evladı bana verdi. Ben ona bakıyorum, o da bana. Allah hiçbir şeyi sebepsiz yaratmaz. Komşuların yardımı dışında başka gelirim yok. Bir kuru canım, bir nefesim ve bu hasta çocuğum var. Evim barkım yok ama Allah'a sığındım. Başka gidecek yerim de yok, yolum da.”
