Ama acılara alışılmaz
bir şeyler var değişecek
bir şeyler var
değiştirmemiz gereken
önce acılardan başlanacak…
Diyor Ahmet Telli, 'Bekle beni' şiirinde…
Beklemek, belki de dünyanın en zor şeylerinden biridir,
Hele bir de nerede ne zaman nasıl buluşacağını bilmiyorsan, elinden gelen tek şeyse beklemek; zordur…
Gelecek olanı beklemek kadar gitmeyi beklemek de öyle…
Ölmeyi beklemek de…
***
10 Ekim 2015 saat 10.04…Ankara Garı…
20 Temmuz 2015… Suruç…
2 Temmuz 1993… Sivas…
1 Mayıs 1977… İstanbul…
Dana ne kadar tarih biriktireceğiz böyle…
Birbiriyle yarışan katliamlar, birbiriyle yarışan acılar ve beklemek bir sonraki ölümün saatini, beklemek gidenin ardından gitmeyi, acıyı acıyla beslemeyi dert edinmek…
Daha ne kadar alışacağız acıyla yaşamaya?
***
Ne çok konuşuyor insanlar, ne çok ihtiyaçları var rahat koltuklarında otururken, uzaktan bakarak acıya, arınmaya ne çok ihtiyaçları var…
Söze yer yok,
Yazıya yer yok,
Gölgeye yer yok…
Ülkenin her yerinde acı var, Van'dan İzmir'e, Mersin'den Artvin'e…
Farkındasınız değil mi;
Vuranlar yalnızca Ankara'yı vurmadı; tüm ülkeyi vurdu…
Bir ülkenin canının yanması neymiş, hepimiz gördük, anladık, bildik…
Çünkü yanan can, hepimizin canı…
***
Ama acılara alışılmaz
bir şeyler var değişecek
bir şeyler var
değiştirmemiz gereken
önce acılardan başlanacak…
